و من آن روز را انتظار می کشم

روزی که کم ترین سرود
بوسه است
و هر انسان برای هر انسان برادری ست .

روزی که دیگر درهای خانه شان را نمی بندند
قفل افسانه یی ست و قلب برای زند گی بس است.

روزی که معنای هر سخن دوست داشتن است
تا تو به خاطر آخرین حرف دنبال سخن نگردی .

روزی که آهنگ هر حرف ، زند گی ست
تا من به خاطر آخرین شعر رنج جست و جوی قافیه نبرم .

روزی که هر لب ترانه یی ست
تا کم ترین سرود ، بوسه باشد.

روزی که تو بیایی ، برای همیشه بیایی
و مهربانی با زیبایی یکسان شود .

روزی که ما دوباره برای کبوتر های مان دانه بریزیم ...

و من آن روز را انتظار می کشم
حتا روزی که دیگر نباشم